Ин сол як марҳилаи калонеро барои ширкати мо нишон медиҳад, вақте ки мо солгарди даҳумро ҷашн мегирем. Дар тӯли даҳсолаи охир ширкати мо рушди назаррас ва тавсеаи назаррасро аз сар гузаронидааст. Оғоз аз бинои аввалини заводи танҳо як ҳазор метри мураббаъ, ҳоло мо фахр мекунем, ки ширкати мо ҳоло замини худро барои сохтани заводи нав бо масоҳати даҳҳо ҳазор метри мураббаъ харидааст.
Сафар ба ин дастовардҳои дастӣ бо меҳнат, бахшидани Худо ва ӯҳдадорӣ ба муваффақият пур шуд. Мо пайваста кӯшиш мекунем, ки амалиётҳои худро беҳтар созем ва маҳсулоти моро беҳтар созем ва ба мизоҷони худ хадамоти барҷаста расонем. Васеъгардонии минтақаи заводи мо васиятест барои муваффақият ва рушди ширкати мо дар соҳаи рақобат мебошад.
Афзоиши минтақаи заводӣ ба мо имкон медиҳад, ки иқтидори истеҳсолиро афзоиш диҳем, ки технологияҳои нав ва равандҳои истеҳсолии ҷараёнро ҷорӣ кунанд. Ин, дар навбати худ, ба мо имкон медиҳад, ки талаботи афзояндаро ба маҳсулоти мо, ҳам ба таври маҳаллӣ ва байналмилалӣ пешвоз гирем. Ғайр аз он, густариши иншооти мо ҷойҳои нави корӣ мегардад ва рушди иқтисодии минтақаро афзоиш медиҳад.
Вақте ки мо дар даҳсолаи охир ба охир мерасад, мо барои муштариёни содиқи мо, шарикони тарбиявӣ, шарикони тарафдор ва ҳар касе, ки ба муваффақияти мо саҳм гузоштаанд, миннатдорем. Мо наметавонистем, ки ба ин марҳила бидуни ҳавасмандгардонии онҳо ба ширкати мо бирасем.
Ба пеш менигарем, мо аз оянда ва имкониятҳои беохир, ки пеш дурӯғ мегӯянд. Вақте ки мо рушдёбанда ва таҳаввул мекунем, мо қарор медиҳем, ки қимматҳо ва принсипҳои онро, ки ширкати моро муваффақ гардонданд, дастгирӣ намоем. Сафар дар давоми даҳ соли оянда, вақте ки уфуқҳои навро омӯхтем, таъсири худро васеъ мекунем, таъсири моро васеъ намуда, дар ҳар чизеро, ки мо мекунем, пай мебарад.
Мо фахр мекунем, ки ин рӯйдодҳои муҳимро ҷашн мегирем ва интизори муваффақиятҳои бештар ва дастовардҳои бештар ҳастам. Ташаккур ба ҳамаи онҳое, ки як қисми сафари мо буданд.
Вақти почта: DEL-07-2023